- Co? - zapytała kiedy pokręciłem głową.
- Jako dziecko byłem strasznie nieśmiały. Nigdy nic z tym nie robiłem, a teraz? Nie narzekam na brak pewności siebie.
- Może ta cała jazda z uzależnieniem cię zmieniła - podsunęła.
- Ona to mnie najwyżej wyniszczyła, już bardziej zmieniły mnie przebłyski świadomości kiedy wiedziałem co się ze mną stało i że do tego wrócę. To były potworne chwile, bo ja sam byłem wtedy głodnym potworem. Jednak pewność siebie przyszła do mnie samoistnie.
- Potrafisz tańczyć? - zainteresowała się.
- Latynoskie tańce towarzyskie to i owszem, ale nie czuję przy tym takiej przyjemności jak przy biegu kiedy wiatr mnie pochłania albo...
- Albo? - dopytywała.
- Albo przy kartce z cienkopisem w ręku. Przenoszenie otoczenia na kartkę zawsze mnie fascynowało, dlatego nauczyłem się rysować.
- I jak ci idzie?
- Pomijając, że trzy lata nic nie zrobiłem to całkiem nieźle - zaśmiałem się. - A ty masz jeszcze jakieś pasje lub ukryte talenty?
(Olivia? Brak weny...)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz